Een hawaiiaanse methode van gebedsgenezing
Door je af te stemmen op de hoogste frequenties, kan schadelijke informatie worden gewist. In het eenheidsbewustzijn verkeer je in die hogere frequenties. Hoe stiller je geest is, hoe meer je kunt waarnemen. Hoe meer je kunt waarnemen, hoe meer verantwoordelijkheid je kunt nemen en negatieve informatie uitwissen. Dr. GLenn - een hawaiiaanse sjamaan - doet dit met wat hij noemt Ho'oponopono. Hij neemt telkens zelf de verantwoordelijkheid voor het gedrag van de ander (die niet in staat was die verantwoordelijkheid te dragen). Hij stelt zich beschikbaar voor de lading die de persoon in zijn greep houdt, en biedt vervolgens zijn oprechte excuses aan. Hij zegt; ik weet dat ik jou heb gecreerd, het spijt me, vergeef me, ik hou van je, en dank je. Daarmee drukt hij als het ware op de delete-knop.

Een amerikaanse neurospecialist noemt deze hogere frequentie de Godfrequentie. Veel mediterende monniken zijn bijv instaat hun lichaamsfuncties drastisch te beinvloeden: hartslag, bloeddruk, stofwisseling, lichaamstemperatuur worden naar believen geregeld. Deze mensen verkeren vaak in een uitzonderlijk goede gezondheid. even tussendoor: er is wel eens uitgerekend dat een mens die dagelijks mediteert (afstemt op hogere bewustzijnsvelden) er per jaar dat hij diet doet gemiddeld een jaar extra te leven heeft.

Dr. Ihaleakala Hew Glen heeft significant werk verricht bij geestelijk gestoorde criminelen via Ho'oponopono. Ho'oponopono is een oude Hawaiiaanse geneeswijze, waarin liefde, vergeving en aan jezelf werken centraal staan. De techniek gaat ervan uit dat je elk gedrag van een ander zelf gecreerd hebt, omdat we in feite allemaal een zijn. Het gedrag van de ander is altijd een spiegel voor je zelf. Soms zie je het bewust, meestal betreft het een blinde vlek. Door het te zien, verhoog je je frequentie. Verhoog je je frequentie en je bewustzijn, dan kun je de verantwoordelijkeid nemen. Je kunt ver antwoorden, antwoord geven op verleden, heden en toekomst.

Er zijn momenteel veel verschillende healingwijzen die eigenlijk allemaal gebruik maken van deze zgn deleteknop: EMDR, EFT, Nulpunt energie, Tachyon energie, Magnified healing, Reiki, Kwantumgenezing, De Sedona methode...

Deze technieken die allemaal gebruik maken van 'hogere niveau's worden nu serieus genomen, omdat ze niet meer zo makkelijk als zweverige onzin kunnen worden afgedaan. Wetenschappers toonden begin vorig eeeuw al aan dat er op het kwantumniveau inderdaad een mysterieus krachtveld bestaat. Dit is een soort ongevormde oerenergie, waruit alles voorkomt en waarnaar alles weer terugvloeit.

Wat is nu precies Ho'oponopono? Hieronder een ouder artikel van Joe Vitale. Ik begreep trouwens ook een beetje meer van wat Jezus deed, ook hij was in zo'n hoge trilling dat hij de 'zonden'van de mensheid op zich nam, het aan de Vader gaf (het ver-gaf) en zo ons hielp ons bewustzijn te verhogen en zelf te groeien in verantwoordelijkheid nemen. Je bent ook je broeders hoeder. ;-)

Ho’oponopono
Twee jaar geleden hoorde ik (joe Vitale) het verhaal over een therapeut in Hawaï die een volledig afdeling gestoorde criminelen had genezen zonder één van hen gezien te hebben. De psycholoog bestudeerde slechts het dossier van een gevangene en keek dan vervolgens in zichzelf om te zien hoe hij (zelf) de ziekte van die persoon had geschapen. Naarmate hij zichzelf verbeterde, verbeterde ook (de toestand) van de patiënt.

“Toen ik dit verhaal voor de eerste keer hoorde dacht ik dat het een verzonnen verhaal(urban legend) met wellicht een kern van waarheid was. Hoe zou iemand iemand anders kunnen helen door zichzelf te helen? Hoe zou zelfs de beste meester in zelfverbetering gestoorde misdadigers kunnen genezen? Zo’n verhaal had geen betekenis voor mij. Het was niet logisch, dus hechtte ik geen geloof aan het verhaal.

“Toen ik het verhaal echter een jaar later weer hoorde, hoorde ik tevens dat de therapeut een Hawaiaans genezingsproces ho ‘oponopono’genoemd, had gebruikt. Hoewel ik daar nooit iets over had gehoord, bleef dat begrip in mijn gedachten hangen. Of het verhaal nu waar was of niet, ik had toch het gevoel dat ik er meer over te weten moest komen. Ik had altijd begrepen dat ‘totale verantwoordelijkheid’ betekent dat ik verantwoordelijk ben voor wat ik denk en doe. Wat daarbuiten ligt, is buiten mijn invloedssfeer. Ik denk trouwens dat de meeste mensen op dezelfde wijze over totale verantwoordelijkheid denken.. Wij zijn verantwoordelijk voor wat we doen, niet voor wat iemand anders doet -- maar … dat is een verkeerde opvatting!

“Van de Hawaiaanse therapeut die deze geestelijk zieke mensen had geheeld, leerde ik namelijk een gevorderd nieuwe kijk op totale verantwoordelijkheid. De naam van deze therapeut is Dr. Ihaleakala Hew Len. Tijdens ons eerste telefoongesprek hebben we waarschijnlijk ongeveer een uur met elkaar gesproken. Ik vroeg hem om mij het volledige verhaal over zijn werk als therapeut te vertellen.

Hij legde mij uit dat hij vier jaar had gewerkt aan het Hawaï Staatsziekenhuis. Daar had men een gevaarlijke afdeling waar geestelijk gestoorde criminelen werden vastgehouden. Elke maand nam er wel weer een psycholoog ontslag. De stafleden meldden zich vaak ziek of kwamen gewoonweg niet meer opdagen.. Als mensen door die afdeling liepen deden ze dat altijd met hun rug naar de muur toe omdat ze bang waren om door patiënten te worden aangevallen. Het was geen plezierige plaats om te wonen, werken of te bezoeken.

“Dr. Len vertelde me dat hij de patiënten nooit zag. Hij stemde erin toe een kantoor te hebben en om hun dossiers na te lezen. Terwijl hij hun dossiers nakeek, werkte hij gelijktijdig aan zichzelf. Terwijl hij aan zichzelf werkte, begonnen de patiënten te genezen.

“Na een paar maanden gaf men aan patiënten die aan kettingen vast hadden gezeten toestemming om vrij rond te wandelen. Anderen die zwaar aan de medicatie waren stopten met het gebruik van medicijnen. En diegenen die geen enkele kans hadden om ooit te worden vrijgelaten, werden vrijgelaten. Ik was stomverbaasd.” “Dat niet alleen, ging hij voort, maar de staf begon het ook plezierig te vinden om naar het werk te gaan. Absenteïsme en ziekteverzuim verdwenen. We eindigden met meer staf dan we nodig hadden omdat de patiënten werden ontslagen en alle stafleden op hun werk kwamen. Heden is deze afdeling gesloten.”

Op dit punt gekomen moest ik wel de hamvraag stellen: “ Wat deed u in uzelf dat de oorzaak er van was dat die mensen veranderden?

“Ik heelde gewoon het deel van mij dat hen creëerde”, zei hij. Dat begreep ik niet.

Dr. Lenn legde uit dat totale verantwoordelijkheid voor je leven betekent dat alles wat in je leven is, gewoonweg omdat het in je leven is, je verantwoordelijkheid is. In letterlijke zin is de gehele wereld jouw schepping.

“Wouw”. Dit is moeilijk te verteren. Verantwoordelijk zijn voor wat ik zeg of doe is één ding. Verantwoordelijk zijn voor wat iemand (anders) in mijn leven zegt of doet is iets heel anders. Ja, dit is de waarheid: als je volledige verantwoording neemt voor je leven, dan is alles wat je ziet, hoort, proeft, aanraakt of op welke manier dan ook ervaart, jouw verantwoordelijkheid omdat het in je leven is. Dit betekent dat terroristische activiteit, de president of de economie, iets wat je ook maar ervaart en wat je niet prettig vind – aan jou is (jouw verantwoordelijkheid is) om te helen. Zij bestaan – in zekere zin – niet, behalve als projecties binnen in je. Het probleem ligt niet bij hen, maar bij jou en om ze te veranderen moet je jezelf veranderen.

“Ik weet dat dit heel moeilijk is om te begrijpen, laat staan om het te accepteren of feitelijk te leven. De schuld aan iets geven is veel gemakkelijker dan totale verantwoordelijkheid nemen, maar toen ik met Dr. Len sprak, begon ik me te realiseren dat helen voor hem en in ho’oponopono houden van jezelf betekent.

“Als je je leven wilt verbeteren, moet je je leven helen. Als je iemand wilt genezen, zelfs een geestelijke gestoorde crimineel, dan doe je dat door jezelf te helen.

Ik vroeg aan Dr. Len hoe hij tewerk ging bij het helen van zichzelf. Wat deed hij precies als hij naar de dossiers van die patiënten keek?

“Ik bleef gewoon steeds maar weer ‘het spijt me‘ en ’ik hou van jou’ zeggen, legde hij uit.

“ Is dat alles”.

”Dat is alles. “